Laxmi Prasad Devkota – Basanta
लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा – बसन्त
क.
क्या ऋतु आयो, भू–इन्द्रेनी शश–पागल !मौरी गुनगुन खग चञ्चल !स्नायु चपल औ मुटु खलबल !
ख.
पहिला बत्ती यसरी बलेथे सृष्टिको आदि मिरमिरमा,प्रथम लहरको फिरफिरमा !
ग.
शिवले पट्टल खोल्ने काल !गौरी लाली लिन्छ हिमाल !
घ.
उर्वशीको प्रथम झलकमा विक्रमको झैं मुटु डल्लो,घाउ बनीकन सूर्य अडेको, टक्क छ,हेरन,अस्ताचलको चुली उपल्लो !
ङ.
मुनिकी आत्मा पुतली नाच्छे, मुक्त बनी, स्वर्ग भनी,यो अवनी !अमृत–धनी !
च.
कुरकुर लाग्दछ ढुक्कुरलाई,बोल्दछ सार,संसार सबैको केशर–प्यार !
छ.
हामीहरु सब आलुबखडाहरुको लच्के हाँगाहरुको
सेता ढोकाभित्र पस्यौं
बोल्दा मुनाका कथा जगतेमा
परीहरुसँग साथ बस्यौं ।
सेता ढोकाभित्र पस्यौं
बोल्दा मुनाका कथा जगतेमा
परीहरुसँग साथ बस्यौं ।
ज.
सुगन्ध–कणी क्या बोकिरहेछन्
लहर–लहर !दिलको कोभी फुकी–फुकी आउँछ,छरबर पार्न
बास्ना–भुँवर !
लहर–लहर !दिलको कोभी फुकी–फुकी आउँछ,छरबर पार्न
बास्ना–भुँवर !
No comments:
Post a Comment