Laxmi Prasad Devkota – Mero Dharma

Laxmi Prasad Devkota – Mero Dharma

क.सङ्घर्षद्धारा मिलेर मन्थन यी स्नायुजाली शिथिल हुनाले
क्या फीँज निकाले !किरण छरी दी तब कल्पनाले !लडका–दिलमा रहने कविले धरम निकाले, कथा सँगाले !

ख.पुजारी डर भो, औ भक्त भो,अज्ञातलाई अज्ञेय पारी
रचेर मन्दिर, कुँदी बसाले !अनेक बान्की दिई छिनाले !

ग.बालक ऋषिका कथा मीठा छन्,म सुन्छु सुन्छु !यो कल्पनाको परी जगत्मा,म रसले घुम्छु म रसले घुम्छु !सफा छ खोजी विचित्र मीठो,म मग्न हुन्छु, सतृष्ण हुन्छु !

घ.बगिरहेको मलाई जल देऊ !सुकोस्, पुगोस् वा पयोधि दूर !मलाई केवल समुद्र तृष्णा
छचल्किएको, ध्वनि प्रचुर !

ङ.मलाई शङ्का सँगी रहन्छे !मभित्र थोरै छ भित्रको ज्ञान
तथापि घुम्दो छ नागबेली,तरङ्ग मेरो, समुद्रको गान !यता छ लरबर,उता छ आह्वान !

च.विदित चिरेर किनार पारी, लगाउँदो छु म फूलबारी !नभेटिएको, नछोइएको,प्रवाहको तर छ प्राण जारी !

छ.म गर्तमा गै, “समुद्र छैन”भनें बराबर, अडी शिथिल प्राण !बराबर निस्कें, नभेटिए त्यो,मीठो छ भन्दै मनुष्यनिम्ति
मरुमा कुर्वान !

ज.म आफूभन्दा अगाडि खोज्छु,म आफूभन्दा पछाडि गाँस्छु !म जलहरुमा झझल्किएको
सतृष्णताको गति मिठास छु !

झ.यहाँ छवि छ, वहाँ छाया,झिमिक झिमिकमा धधप्प, झप्प !जो भेटिएको त्यहीं अडेर
यही हो भन्ने हठ प्रदर्शन
म लिन्न,बग्छु, भजी अलभ्य !

ञ.
‘फटिक’ को मन्त्र लिई बगेथें,जहाँ छ माटो !म एक निर्मल पछाडि ‘कलकल’–ले लिन्छ बाटो !

ट.कहिलेकाहीं किरणको कर ली
कदम छ दुइचर !टिपी झलक त्यो बनाऊँ ठेली !म बग्छु लाचार !

ठ.त धम्र्म के हो ? सदा पिपासा,र त्यसको भाषा, र तृप्ति–आशा !अनन्त पाए, घुसेर उरमा,सँगेटी सब धार
निदाउनु एकबार !